61.فک کنم باس یاالله میگفتم

امروز داشتم ع تو پارک رد میشدم به این فکر کردم که این پارک چن ساله سر خیابون ما هس یادم اومد که من خودم کلاس سوم چهارم که بودم از دم خونمون این پارکه پیدا بود مامانم غروبا میومد دم در صدا میکرد ما تو پارک سر خیابون میفمیدیم. انقد اونجا خالی و بدون سکنه بود ولی الان ماشالله بیا ببین چی شده همش اپارتمان همش شهرک . بااینکه خونه نبود اونجا ها وقتی ما بچه بودیم ولی تو پارک جای سوزن انداختن نبود بچه ووژ میزد ع در و دیوار و درخت و ع همه جا بچه میومد بیرون .ما تاب و سرسره داشتیم ویه الاکلنگ که اون عملا عذاب بود الاکلنگه واقعا عذاب الهی بود نمیگم ازش اصن.ولی تاب و سرسره ما کجا پارک الانه این بچه های قدر نشناس کجا .هیشکی تو پارک نبود هیشکی .همشون رفته بودن تو زمین فوتبال اون طرف پارک دور هم نشسته بودن کله ها نزدیک هم داشتن با گوشی هاشون بازی میکردن . صداشون نمیومد که ببینم تو چه برنامه ای هستن وگرنه عرض میکردم خدمتتون .تاب و سرسره خالی افتاده بود اون وسط .اون موقع ها من باید التماس صد نفر رو میکردم که نوبتشُ بده بمن من یه تاب بخورم زود برم خونه تا مامانم دعوام نکرده ولی مگه کسی ع اون عقده ای های تاب ندیده نوبتشُ بمن میداد :/داشتم به سرسره های خوشگل سرپوشیده ی رنگارنگ این بچه ها نیگا میکردم که خوشبحالشون دیگه تو مخشون افتاب نمیخوره .روی سرسره داغ نمیشینن ماتحتشون نمیسوزه . خم شدم توی سرسره رو نیگا کنم یهو دوتا چش با یه دهن دیدم دهنه باز شد گف خاله میخوای بیای تو سرسره ما :/ چنان جیغی کشیدم که بچه اون تو سه بار سکته کرد ع ترسش بیرون نمیومد هی میگف ببخشید ببخشید و برعکس ع سمت سُره سرسره رف بالا و ع پله ها اومد پایین و دویید رف .واقعا توقع نداشتم توی اون سرسره یه بچه انقد ساکت و اروم نشسته باشه :/

+حق رو بمنم بدین . چرا باید اون موقع ظهر یه بچه بی سر صدا توی سرسره نشسته باشه خب ._.

+بعد من ترسیده بودم ع بچه هه اون براچی اونجوری داشت با جدیت فرار میکرد ._. واعا حرکتش بهم برخورد